Servan Altıkanat  /    Yazarın Diğer Yazıları  Son yazım: ‘Memleket isterim’  Bu Dünyanın bazı çocukları  Korona sonrası hayat  Korona günlerinde Shakespeare  “Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda, insanlar için ölebilmek”...  Esnafın, işçinin hali n’olacak?  Evde kal!  Koronavirüs  Minik Necla ve göçmen trajedisi  Sophokles ve Adalet  KAVALA’YA ÖZGÜRLÜK  UBUNTU FELSEFESİ  MENDİLLERİMİZ ISLAK  İMAMOĞLU’NUN KAYAK TATİLİ  SESİMİ DUYAN VAR MI?  Hrant için adalet  Don Kişot  ‘İnsan, en çok severken insandır’  ‘Umuda kurşun işlemez’  Mevlana  Rahat uyu Ceren  Sen de mi Brutus?  Shakespeare ve öğretmenler  İstanbul aşığı Yahya Kemal Beyatlı  Hz. Muhammed’in (sav) çocuklara merhameti  Nazım’a sevgiyle   Umudunu Kaybetme   Uçurtma Avcısı  ‘Müslüm’ filmi üzerine  Alcatraz İşkencehanesi  Dorothy Counts   Sen asla ölmeyeceksin Neslican  Gerçekler  HÜZÜNLÜ MISRALAR  Hepimiz Emine Bulut’uz   17 AĞUSTOS  BAYRAMLAR  KAZ DAĞLARI’NA DOKUNMAYIN  DÜZCE’DEKİ SEL FELAKETİ  ASKER NOTLARI  BOLU'DAN HEPİNİZE SELAMLAR, SEVGİLER  FAHRENHEİT 451 FİLMİ   BÜYÜMEZ ÖLÜ ÇOCUKLAR  YÜREKTEN TEŞEKKÜRLER İSTANBUL  BEN BİR İSTANBUL SEÇMENİ OLSAYDIM...  GÖZÜM TAKILIYOR  BRAVO SADİ GÜVEN  İSTANBUL  #EKREMİMAMOĞLU  HER ŞEY ÇOK GÜZEL OLACAK  DERAN BEBEK VE ANTİGONE  KILIÇDAROĞLU’NA SALDIRI  MEMLEKETİMDEN İNSAN MANZARALARI  TEŞEKKÜRLER AVNİ KURT  ‘DESİNLER’ DİYE YAŞAMAK  GÜLDÜR GÜLDÜR  Başkan Avni Kurt ile yaptığımız röportajın ikinci bölümü  Başkan Avni Kurt, ‘Şu an için göstergeler doğru yolda olduğumuzu gösteriyor’  ROUSSEAU  ‘ÜNİVERSİTELERDE YAPRAK DÖKÜMÜ VE AKADEMİK YIKIM’  İSTİFA MÜESSESESİ  ÇAVUŞOĞLU’NUN AKRABASINA TORPİL  Mahşerde beraat belgesi...  Öykü Arin’e ve tüm lösemili çocuklara umut olalım!  Osman Kavala’ya özgürlük!  Binali Yıldırım istifa etmeli!  Kar  Mutlu yıllar  Eleştirme Özgürlüğü  Malala: Umudun sembolü  Kimlerin yerinde olmak istemezdim?  Hoşça kal Refik Durbaş  Ferhat’a kalp lazım  İstifa etmelisin Ali Erbaş!  Havuz yazarı Engin Ardıç  Afganistan’da çocuk olmak  Sana ne oluyor Fenerbahçe?  İyiliğin hakim olduğu bir dünya istiyorum  Çatladıkapı ülkesi   İtibardan tasarruf olmaz  Savaşa hayır!  İntihar eden babaların, zulme uğrayan işçilerin ülkesi…  Çam sakızı ‘şeyh’ armağanı  Güneşin Zaptı Yakın  “Beni bul anne”  Bir hayaliniz olsun  Kılıçdaroğlu ve kurultay  Mağdur kim?  14. Altın Çınar Festivali  Bedelli askerlik  Yeni kabine ve Ali İsmail  Çocuklara ve hayvanlara kıymayın  Seçim sonuçları  Füruğ Ferruhzad  Mazlumla zalimin seçimi  Bahçeli  Gezi 5 yaşında  Ece Çiftçi  Ayla  Muharrem İnce ve taraflı medya  Benim ülkem  Erken seçim  Suriye’ye saldırı  Demirören’e kredi kıyağı  Büyüyoruz usta  Aşk hikayeleri  İlahiyatçı bozuntusu  Ricky Jackson, Ahmet Şık ve Murat Sabuncu  Jung  Adaletin terazisi değil, oduncu kantarı  Salih Nazari  115 hamile çocuk skandalı  Karanlığa teslim olmayacağız  Proje savunma sınavı  Yalnızlık ve kitap  Sorarlar hesabını bir gün  Güle güle Mahmut Hoca  Umumi Müfettişlikler ve Sarraf  “Beni bu güzel havalar mahvetti”  Kudüs ve Peru  Yapay zekaya sahip robotlar  Sarraf’ın itirafları  Aziz İstanbul  Ugandalı çocuk  Şile’de batan gemi  İyi Parti  Mutluluğun resmi  İstifalar  İki gün ağlayıp beni de unutacaksınız”  Ayşe Öğretmen ve istifalar  Tebrikler Gandi Kemal  Nuriye ve Semih ölmesin  Çocuklara kıymayın efendiler...  Fenerbahçe ve Satürn  Yaşasın 1 Mayıs  Referandum sonuçları  Tabii ki Hayır   Martı Jonathan Livingston  12 Eylül ve bugün  İtibarımızı arttıran ‘Ak Saray'...  Adalar gezintisi  Umut ve Deli Dumrul  Diktatörler   ‘Hayır’ demek...  Elbette 'Hayır'  Benim dünyam  10 yıldır Hrant yok, adalet yok!   “Zıplayın beyler”  Yoksul çocuklar ve tutuklu gazeteciler  Reina saldırısı  Avni Kurt ve ekibi ile değişen Çınarcık  Şirvan, Aladağ, Vodafone Arena...

Geçtiğimiz pazar günü, Agos Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni Hrant Dink’in 13. ölüm yıl dönümü idi.

Hrant’la ilgili çok yazı yazdım ulusal basında. 

31 Temmuz 2013 tarihli Taraf Gazetesi’nde “Hrant Dink yüreklerde” başlıklı bir yazı yazmıştım, hiç unutmuyorum. Aynı gazetenin 30 Ocak 2016 sayısında ise, Hrant Dink’e mektup yazmıştım naçizane. 

19 Eylül 2012 tarihli Evrensel Gazetesi’nde yayınlanan yazımın başlığı ise şöyleydi: “Faşizme inat, kardeşimsin Hrant.” 

Hrant Dink vurulduğu yerde anıldı yine...

Hrant’ın arkadaşları tarafından düzenlenen anma töreninin bu yıl ki sloganı şuydu: “Utanmak için geç değil.”

Agos’un manşeti ise “Umudun ve hayallerin bize miras” şeklinde idi. 

Peki umudu neydi Hrant’ın? 

Türklerle Ermenilerin barışması ve barış içinde bu topraklarda yaşaması değil miydi? 

13 yıl, epey uzun bir zaman...

Bu 13 yılda, adaletin tam anlamıyla tecelli ettiğini söylememiz elbette mümkün değil.

Zira bu cinayetin bütün sorumluları, adalet önüne çıkarılmadı. 

Bu cinayetin işlenmesine sebep olan herkes ama herkes adalet önünde hesap verene kadar, “Hrant için adalet” haykırışları sürecektir.

Bazı şeyleri hiç unutmuyoruz değil mi? 

Mesela, cinayetin azmettiricisi olan Yasin Hayal’in mahkemeye getirilirken söylediği “Orhan Pamuk akıllı olsun” sözünü...

Mesela tetikçi o gün Samast’la Türk bayrağı eşliğinde fotoğraf çektiren güvenlik güçlerini...

Mesela, Hocalı Katliamının 20. yıl dönümü münasebetiyle Taksim’de düzenlenen ve dönemin İçişleri Bakanı İdris Naim Şahin’in konuşmacı olduğu etkinlikte açılan “Hepiniz Ermeni’siniz, hepiniz piçsiniz” pankartını...

Hiç unutulacak gibi şeyler değildi bunlar…

Bunlar dışında benim unutmadığım, unutamadığım bir şey daha var. O da Hrant Dink’in Agos Gazetesi’nde yayınlanan son yazısının son bölümü: 

“Evet kendimi bir güvercinin ruh tedirginliği içinde görebilirim, ama biliyorum ki bu ülkede insanlar güvercinlere dokunmaz. Güvercinler kentin ta içlerinde, insan kalabalıklarında dahi yaşamlarını sürdürürler. Evet biraz ürkekçe ama bir o kadar da özgürce.”

Dink cinayeti, bu ülkenin bir kara lekesidir. Bir utanç vakasıdır.

Bu cinayet mutlaka aydınlığa kavuşturulmalıdır.

Adalet yerini bulmalıdır.

Hepimiz Hrant’ız!